BRUGGEN KRUISEN

...en of we het nu weten of niet, en één voor één, met onze krachten verzameld,
kloppen gaan we naar alle deuren van de planeet:
aan degenen van alle hemelen en koninkrijken, alle eeuwen, alle afgronden en alle stiltes;
kloppend bevinden we ons daarom in grenzen, duisternis en licht,
ogen en keel, geest en hart;
Ik weet dat daar, achter de dikke muren van water of bloed, steen of vuur,
Er is een verborgen kosmische droom,
een trommelvlies dat op ons wacht, een uitbarsting van ingespannen licht,
een lied om mee te branden en de waarde ervan,
een lamp,
Een hoop;
...en nu zie je dat, hoewel de mens een microkosmos is met meerdere kwantumdimensies,
In deze rivier of sterfelijke stroom zijn we ondergedompeld, we zoeken naar onszelf en we weten het nog steeds niet;
en ja en ja,
We weten heel goed dat door onszelf weer tot leven te wekken en te doden,
liefde en dood zijn hier van ver gekomen;
… daarom, en om te willen leven, leven en leven en onszelf definitief weer tot leven te wekken,
we zullen alle bruggen moeten oversteken, alle deuren moeten openen
en richt een kwantum van geascendeerde pracht op;
maar hoe - ik vraag - hoe ik dat moet doen,
Als ik bij deze poging of poging de leeftijd van dit gedicht niet eens voel.
***
Antonio Justel/Orion van Panthoseas
http://oriondepanthosseas.com
<https://www.cervantesvirtual.com/obra/poesia--9/>
***