Antonio Justel Rodriguez

VAN ONZE ONEINDIGE HVAN

... hagel, groet, vrijheid, en hagel, groet, altijd, altijd, altijd ...!
Nou, oh, jij, oh jij, wonderkind, die heimelijk woonde in de goddelijke kiem,
wachtend op deze getrouwe en exacte momenten, de gouden:
degenen die helpen om fysieke, emotionele en mentale ketens te doorbreken,
de momenten zoals muren en donkere dozen en vergrendeld met ijzeren hangsloten erin,
die van zieleveranderingen,
die van de stemming,
die van ethiek met hun burgerlijke eisen,
die van eer en gerechtigheid,
die van licht,
die van elk van de levensgeweld die we hebben achtergelaten,
plus het duidelijke bewustzijn van degenen die nog moeten komen om een oplossing te vinden ...
... rozen en lelies voor de levenden en rozen en lelies voor de doden;
... hagel, groet, vrijheid, hagel, en moge deze begroeting altijd aan jou toekomen ...!
... hagel, nou, hagel, vriend, hagel, hagel ...!
***
Antonio Justel Rodriguez
https://www.oriondepanthoseas.com

All rights belong to its author. It was published on e-Stories.org by demand of Antonio Justel Rodriguez.
Published on e-Stories.org on 05/03/2021.