HERFST ODE: VERBLIJF

[…op het gloeiende bos komt het universum tot uitdrukking:
water en vuur, leven en dood omarmen, schijnen en trillen, zingen;
… oh bloem of moment dat altijd moet terugkeren,
oh verblindend, oh onsterfelijk feest]
… mijn ziel kwam voort uit het vechten tegen het jaar, uit geboren worden en sterven,
om de zeeën en herinneringen te herstructureren waarmee de lichten/lichten kunnen worden gehuisvest:
het verbranden van de geest;
…en plotseling de herfst in een enorme, majestueuze ouverture van de wereld
met tonen en levend bloed, brandend in sterrenbeelden,
de enorme hartslag tussen hemel en aarde,
de krachten van de zon en het geluid,
een oordeel over de liefde en haar sterrenstem,
het licht, het licht, het licht,
en ook mijn vrijheid in uitstraling daar,
daar en daar, daar, precies daar,
en evenzeer in gevaar en trillend mijn adem en wezen, de lucht,
de schoonheid die in brand staat in de boomgaard, het bos…
…maar, ondanks alles, en diep van binnen, mijn ziel, zeg me:
Welke datum is dit, naar welke dood of beproeving ga ik en wij gaan of welke wedergeboorten...,
- Praat met mij en vertel mij alstublieft, in intiem gefluister, heel zwak, heel zwak en rustig,
“Waarom, mijn liefste, waarom breekt het op deze manier uit, vat vlam en creëert de wereld in jou,
Omdat waarom…".
***
Antonio Justel/Orion van Panthoseas
https://www.oriondepanthoseas.com
***