Herfst in het bos

... na de sublieme vlucht van hun bloed,
Het bos klinkt gewond;
Zal het het gerucht zijn van het leven dat vlucht
of de adem waarmee het in de bladeren springt
Het licht dat blijft ...?
Is dit ook het jaar ...? Was er zoveel ...?
... zie je, ik ben verbaasd en maak schoonheid omdat ik haar niet ken,
Hoe, zo niet, deze vreemde manier om het werk van tijd te gooien
En deze gloed die opent onder de hemel?
... maar, ondanks de sluier van verbazing,
Ruikt de lucht misschien niet naar tederheid, geloof, vernieuwing en niet alleen zijn?
... en er zal geen buitengewone God of vreugde zijn, omdat ik leef,
En voor de diepe atriums van mijn ziel zingt het bos en zingt het?
***
Antonio Justel Rodríguez
https://www.oriondanthoseas.com
***